zaterdag 4 juni 2022

Ik stop voorlopig...

 ... met het schrijven van deze blog.
Helaas merk ik steeds vaker dat ik er de tijd en energie niet voor kan vinden. In het begin schreef ik hem met veel plezier twee keer in de maand, maar dat is nu al één keer in de maand geworden of zelfs nog minder. Dat vind ik jammer. Het is een beetje een "moetje" geworden, terwijl ik dit toch doe voor mijn plezier. 

Mijn leven is druk met twee kleine kinderen en een bedrijf. Hoewel ik schrijven nog steeds leuk vind, ga ik me nu meer richten op andere dingen. Ik schrijf nog steeds voor mijn zakelijke blog op mijn site en ik stuur regelmatig Zoë en Liv een mail om voor hen in de toekomst te lezen als ze dat leuk vinden. 

Wie weet wat ik in de toekomst nog gaat gebeuren. Misschien heb ik er over een paar maanden weer zin in of over een jaar of helemaal niet. Ik sluit het niet uit dat ik weer ga schrijven, maar de komende tijd niet. 

Ik deel nog wel even een foto van onze vakantie op Terschelling en het feit dat Zoë consequent de term  "overgisteren" gebruikt voor eergisteren 😂

Liefs,
Machteld


 

zondag 24 april 2022

Ik voer in de ochtend exorcisme rituelen...

 ... uit. En dan wel op Liv, want in de ochtend is er altijd een momentje dat een ware poltergeist bezit neem van dat kleine lichaampje. Ik bedoel hiermee het moment dat ik de haarborstel pak. 

Liv is geboren met een flinke haardos en dat haar is ze niet meer verloren. Het werd door de maanden heen wel wat lichter van kleur, maar het viel niet uit. Haar haren werden langer en al snel kon ik met staartjes beginnen. Ik vind dat zo leuk om te doen. Ook bij Zoë vind ik het leuk om haar haren mooi te maken. De ene keer heb ik iets meer tijd en dan doen we ook iets ingewikkelds (lang leve Youtube en Instagram!). Bij Liv... Tja, niet echt. Ik mag blij zijn als ik heel snel een soort staart bovenop haar hoofd heb weten te krijgen. Ze vindt haren kammen echt verschrikkelijk. 

Helaas voor haar moet het echt, want ik wil dat haar haren uit haar gezicht zijn. Ze verandert in een soort Cousin Itt als ik haar haren niet vast zet. En weten jullie toevallig ook nog hoe vaak een peuter verkouden is? Vaak. Heel vaak! Al die haren zitten dan vast in haar snot en ik snap dan ook echt wel dat kammen niet leuk is met alle die klitten en vastgekoekt snot (lekker smakelijk dit 😉). Ik probeerde het echt elke keer heel zachtjes te doen, maar helaas was het toch elke strijd en tranen. Om het schoon te houden moesten we het bijna om de dag wassen en dat is ook niet goed.

Dus werd de beslissing genomen: het moet er af. Met pijn in mijn hart, maar zo zit het ook niet leuk. Dus maar snel een afspraak gemaakt bij de kapper. Ik was er een beetje bang voor met die poltergeist zo dicht onder de oppervlakte verborgen, maar eigenlijk ging het heel goed. Er is zeker 15 cm af gegaan en ze heeft nu een korte bob en een pony. Alles om die haren uit haar gezicht (lees: bij haar neus uit de buurt) te houden.

En staat toch leuk! Ze ziet er alleen nog wel veel ondeugender uit 😉





vrijdag 25 maart 2022

Heen en weer...

 ... naar Bennekom en weer terug. Het is weer tijd voor de toneelvoorstellingen. Dat betekent dat ik drie weekenden weer veel in Bennekom zit bij de Spelgroep. 


Het is dit jaar niet zonder slag of stoot gegaan. We hebben ontzettend veel discussies gehad: wel of of niet repeteren, wel of niet optreden in maart. Uiteindelijk hebben we vooral veel geluk gehad, omdat alle maatregelen er vanaf gingen voor de eerste voorstelling.

Het stuk heet "Hin und her" oftewel "Heen en weer". Het gaat over een voormalig apotheker die in het oranje land is geboren, maar al twee weken na zijn geboorte is verhuisd naar het blauwe land. In het blauwe land heeft hij een leven en een bedrijf opgebouwd, maar nadat hij failliet is gegaan wordt hij zonder pardon het land uit gezet. Ga jij maar terug naar waar je vandaan komt! Maar dat blijkt ook geen optie te zijn: het oranje land heeft zijn eigen wetten en volgens die wetten komt hij er niet in!
Daar staat hij dan: op de brug boven een rivier tussen twee landen. En hij komt beiden niet in. Wat nu?

Wat een actueel onderwerp is dit toch. Een zwaar en moeilijk onderwerp. 
Maar dat is het stuk dan weer niet, want er gebeurt ook een hele boel andere dingen op de brug: geliefden van twee kanten die elkaar opzoeken (ondanks het bezwaar van haar vader), minister-presidenten die met elkaar in het geheim willen confereren, een visser en zijn vrouw, smokkelaars... 
Dit stuk zit vol met humor, terwijl het ook tot nadenken stemt over bureaucratie. 

Dit jaar speel ik een minister-president en een smokkelaar. Heerlijk om twee van die uitersten te mogen spelen. Ik ga van ultra-kakker naar tokkie in een paar minuten. Dat levert ook een mooie situatie op achter de schermen. Ik slenter van het podium af als Leda de smokkelaar, ren naar de gang, terwijl ik mijn shirt al uit trek en dan volgt de rest van de kleding. Voor een open raam... Hallo, buren! 😅
Meestal helpt Mariska mij met de rok dicht ritsen en mantel aangeven enzo. Ik stap in mijn hoge hakken, verzamel de accessoires en ren terug naar het podium als Xandra de minister-president. Ik haal het nét.
Voor de wissel terug naar Leda heb ik meer tijd, dus dan kan ik rustig al mijn zakjes met cocaïne verzamelen. 

Ik heb er zin in. En ik vind het ook fijn dat we nu bijna klaar zijn met dit stuk 😉


donderdag 27 januari 2022

Pakjes in de koelkast en voetjes in de gang...

 ... want Liv kan iets nieuws! Eigenlijk zijn we er niet zo heel blij mee, want mevrouwtje kan uit haar ledikantje klimmen. Het bedje staat al een stukje van de muur en vensterbank af, want dat trucje kon ze al eerder. Ik heb een paar keer meegemaakt dat ik verwachtte dat ze in bed lag en dat ze in de vensterbank zat of zelfs op de commode geklommen. Dat was de dag dat ik bijna "What the F!" hardop bij een tweejarige uitsprak 😉

Maar nu kan ze het blijkbaar ook zonder de vensterbank, want ze kan er echt uit. Geen idee hoe ze het doet, want ze wilt haar geheim niet delen. Ik heb er al een paar keer in bed gezet en gezegd dat ze het mocht laten zien, maar dan vertikt ze het natuurlijk, haha. Maar dit trucje is natuurlijk hartstikke leuk! Om 06.00 uur 's ochtends...
Dan staat ze naast je bed je aan te staren, zoals in een thriller. Je schrikt je helemaal het beschompes. Of ze klimt bij je in bed op de hardhandige manier (altijd de hardhandige manier, die ellebogen en knieën moeten eerst alles raken!). 
Of ze klimt 's avonds uit bed en dan kan ze ons niet vinden. Dan staat ze brullend bovenaan de trap. Ja, we zullen ons maar in deze nieuwe ontwikkeling moeten berusten, want wat kunnen we er aan doen? Net zoals dat ze nu wel heel veel "nee!" zegt 😉.

Dus dat is iets nieuws in ons leven. Een ander klein dingetje is dat ik Dennis ondertussen geconditioneerd heb dat hij pakjes in de koelkast legt. Waarom? zou je kunnen vragen. Omdat ik de laatste tijd veel moedermelkhangers af en dan krijg ik geregeld moedermelk toegestuurd. Het pakje van gisteren zag er ook zo uit en Dennis legt hem zonder nadenken in de koelkast. Natuurlijk denk ik er dan niet meer aan, want in de koelkast = uit mijn zicht en gedachten. Vanochtend maakte ik de koelkast open en zie dat pakje. Even kijken van wie het komt dacht ik nog. Toen kwamen er een aantal stukjes stof uit. Ik was volledig in de war. Wat is dit? O ja, we hadden kleurstalen aangevraagd voor een nieuwe bank. Ik heb zo ontzettend hard gelachen om het feit dat wij kleurstalen in de koelkast bewaren 😂. We hebben trouwens een keuze kunnen maken en over een aantal weken krijgen we een nieuwe bank, jee!




vrijdag 31 december 2021

Bye bye 2021...

 ... hello 2022. 
Op de laatste dag van het jaar kijken we altijd toch een beetje terug en vooruit naar het nieuwe jaar. 

The best nine of 2021 volgens instagram 


Afgelopen jaar was een rollercoaster. Het was niet een topjaar, vooral door dat stomme ding dat begint met een C. Daar ga ik verder niet eens over beginnen, iedereen is dat zat. 
Maar ondanks alles heb ik best een fijn jaar gehad. Ja, ik heb bepaalde dingen gemist als ze niet door konden gaan: toneel en zang bijvoorbeeld. Maar we hebben wel wat kunnen doen en ik kijk gewoon hoopvol uit naar het komende jaar. 

Zoë vindt het heel erg leuk op school. Het doet haar echt goed en dat is prachtig om te zien. Ze komt soms met zulke leuke en grappige verhalen thuis. Ze kan het goed vinden met de andere kinderen in de klas en altijd energie over. Gelukkig slaapt ze als een blok 's nachts ;). Ze draagt nog steeds het liefste rokjes en jurkjes, maar de laatste maanden wil ze ook af en toe een broek aan. Eens in de drie weken of zo, haha.

Liv is een echte peuter. Ze begint lekker te kletsen. De helft van haar zinnen zijn echt niet te volgen, maar goed, dat komt nog wel. Losse woorden gaan al wel goed: papa, mama, oma, opa, Zoë (haar lievelingswoord), Ivy (de katten, de ene heet echt Ivy, de ander Jay...), baby (wordt uitgesproken als beeeeebie met de twee B's uitgesproken zoals in "blub". Ik kan het niet echt uitleggen, maar hopelijk klinkt dit logisch, haha). Ollie is ook een favoriet en wordt gereserveerd voor Mei-Yù. Eén van haar katten heet Ollie. Kortom, haar woordenschat begint te groeien, samen met haar eigenwijsheid. Ze is soms een echte driftkikker en dan is ze al ontploft voor ik het uit kan leggen. Ook is ze heel knuffelig en lief. 

Het gaat ook goed met Made Creatives. Ik ben dit jaar enorm gegroeid. Als je daar meer over wilt weten: ik heb ook een zakelijke blog geschreven over 2021. Ik zal hieronder even een linkje plaatsen ;).

Met ons gezin gaat het gewoon goed. Ja, soms zijn we moe, op, energieloos, maar we zijn vaker opgewekt en vrolijk. We hebben genoten van de dingen die wel konden doen dit jaar. Voor volgend jaar hopen en wensen we meer vrijheid en dat bepaalde dingen weer door mogen gaan. We hopen dit jaar weer een toneelstuk op de planken te kunnen brengen. Er waren ook leuke ideeën voor zang, dus we gaan er gewoon weer vol voor.

Of ik nog goede voornemens heb? Neuh, niet echt. Natuurlijk zijn er wel dingen die ik misschien anders wil doen (meer bewegen is daar eentje van), maar ik denk dat ik het komende jaar mijn handen vol krijg met de peuterpuberteit van Liv, haha. Ik zal wel flink achter haar aan rennen ;)

Fijne jaarwisseling allemaal en ik wens jullie alvast een liefdevol, gezond en kleurrijk 2022 toe!

Lees hier de blog over Made Creatives







maandag 22 november 2021

Het is een lange tijd geleden dat ik iets schreef...

 ... ik zag zelfs dat mijn laatste bericht van mei was! Niet dat er in de tussentijd niks is gebeurd, maar meer dat ik gewoon een beetje op was. Geen energie om te schrijven. Ondertussen is er veel gebeurd: vakantie, de verjaardag van Zoë, Dennis en mijzelf, meerdere leuke klussen op werk. Noem het maar op. 

Deze mega vis hebben we King Koi genoemd


Onze vakantie was eind september / begin oktober. We gingen naar zo'n bungalow huisje. De twee weken daarvoor had Liv de waterpokken. Ze had het enorm erg, overal waterpokken en jeuk. Het arme ding. We waren wel blij dat Zoë ze al had gehad. We waren zo blij dat Liv in ieder geval van die pokken bevrijdt was toen we op vakantie gingen...
Tja, blijkbaar heeft Zoë ze nog niet goed genoeg gehad, want raad eens...
Precies op vakantie kreeg zij ze ook! En erg! Het arme kind zat helemaal onder. Ze is twee dagen erg ziek geweest en daarna knapte ze wel weer op, maar ze bleef nog wel last hebben van de jeuk. Twee dagen hing ze op de bank met een dekentje. Met Liv gingen we nog zwemmen en kleine uitstapjes maken, want  je moet toch wat. Het was ook niet handig om Liv de hele tijd binnen te houden, want zij wilde me Zoë spelen en Zoë had juist geen incasseringsvermogen. Toch hebben we een prima vakantie gehad, we deden het gewoon rustig aan. Op donderdag kon Zoë ook wel weer naar buiten en gingen we naar de kinderboerderij en de speeltuin. We hebben zelfs verstoppertje gespeeld op het lasergame terrein. Dat was enorm spannend, zoals je begrijpt ;)
We hadden al kaartjes gekocht voor Toverland en we hoopten dat dat wel door kon gaan. We zijn gewoon gegaan en we zouden wel kijken waar het schip zou stranden. Het ging heel goed gelukkig! De favoriet van Zoë en Liv waren de bootjes, haha. We hebben nog met Zoë een kinderachtbaan in, maar dat was een iets minder goed idee... Net zoals de boomstammetjes. Het kind was volledig over de rooie ('s avonds droomde ze er nog van. Ze was aan het babbelen in haar slaap: "Nee, niet daarin". Oepsie, haha). 
Haar andere favoriet waren de paardjes. Ik denk dat ze die wel twintig keer heeft gedaan.
Al met al een niet fantastische vakantie, maar wel een prima vakantie. We hadden in ieder geval eventjes niet zoveel aan ons hoofd.


Na de vakantie hoorden we wel dat we de hele klas van Zoë hadden aangestoken met de waterpokken. Ik hoorde dat er op een gegeven moment nog maar zes kinderen in de klas zaten... Oeps!
Zoë heeft het enorm naar haar zin op school. Ze doet het goed en ze heeft lieve en leuke klasgenootjes. Ik ben dit jaar ook klassenouder, dus daar komen nog wel wat extra taken bij. Ja, alsof ik het nog niet druk genoeg heb ;). Maar ik vind het leuk om betrokken te zijn. 

Zoë's verjaardag was ook leuk. Ze vond het heel spannend. Ze was ontzettend opgewonden, al weken van tevoren. Uiteindelijk was haar eerste kinderfeestje een "Regenboogeenhoorn feestje". Er waren acht kleine kleuters op het feestje: zeven meisjes en een jongetje. Ik vind het zo leuk om te zien dat kleuters zo makkelijk hun eigen ding doen. We hadden wel een soort programma gemaakt, maar soms gingen ze gewoon in een hoekje zitten spelen. Zoë is in ieder geval vreselijk verwend. 

Liv is bijna een echte peuter. Ze begint nu ook al een beetje met kletsen. Ze kan goed "papa" en "mama" zeggen, maar het meest gebruikte woord is "Zoë". Je kan haar soms echt achter elkaar horen roepen: "Zoë, Zoë, Zoë, waar is Zoë?" Oké ze spreekt het beetje uit als: "Shoë, waas Shoë?". Maar dat is echt ontzettend schattig. Ze noemt haar nichtje Mila "Lila", maar dat doet ze nooit als ze Mila ziet. 
Met andere woorden, ze groeit hard. 

Ik zal proberen weer wat vaker te gaan schrijven. Eigenlijk als ik er zo over nadenk, weet ik nog wel genoeg onderwerpen ;)






vrijdag 28 mei 2021

Ik ben inspiratieloos voor deze blog…

 … en druk. Nu ons sociale leven en activiteiten op een gat ligt, is het enige bijzondere wat gebeurd werk. En daar ben ik wel heel druk mee momenteel. Ik geef twee dagen les op Rijn IJssel, wat ik over het algemeen heel leuk vind. Daarnaast heb ik nog een paar lesdagen staan bij B Academy en werk ik volgende week een dagje op set. Ondertussen werk nog steeds moedermelkhangers af (maar de eerste batch heb ik nu echt bijna af, jee!) en maak ik handbeelden. Tot en met 11 juni ben ik poepiedruk en daarna komt er meer rust in de tent. Dan is B Academy afgelopen en niet meer veel deadlines staan. De lesdagen gaan nog even door, dat wel.

 En natuurlijk heb ik naast mijn werkende leven ons gezin. Zoë heeft het echt enorm naar haar zin op school. Ze heeft een paar vriendinnetjes en laatst had ze ook al een play date 😊
In de vakantie merkten we dat ze ontzettend veel energie over had, dus school is wel een goede uitlaatklep voor haar. Elke dag zegt of doet ze wel wat eigenwijs en grappigs. Laatst wilde ze niet meer lopen. Ze zei dat ze moe was. Ik zei dat ze dan maar moest stoppen met spelen en moest uitrusten, waarop ze zei: “Mijn loopbenen zijn moe, maar mijn speelbenen niet”. Tja, wat kan je dan nog zeggen, haha.

 Liv is echt een heerlijke dreumes met een eigenwijs koppie. Dit wordt zo’n peuter die liggend gaat krijsen in het gangpad van de supermarkt (iets om naar uit te kijken). Ze doet het soms al als ze haar zin niet krijgt. Ze wilt altijd achter Zoë en andere grotere kinderen aan. Het liefst klimt ze op de bank en in de vensterbank en zwaait ze naar iedereen die langs komt. Die knul van de post zag je eerst verbaasd kijken voor hij terug zwaaide.
Liv kan heel hangry zijn, dus zodra ze gaat piepen moet je er eten in stoppen en dan gaat het beter.

Dit moet ik nog even delen:
Vorige maand (toen het paar dagen mooi weer was, weet je wel, lente of zo 😉) ging ik de was opvouwen die buiten hing. Ik nam Liv mee en liet haar lekker rondlopen. Ze kwam achter de bar vandaan met iets in haar mond. Ik vraag haar wat ze in haar mond heeft en met een grote grijns rent ze weg. Ik dacht een steentje of een takje, dus ik ga er achter aan. Met mijn vinger probeer ik het eruit te vissen. Weet je wat het was? EEN LEVENDE SLAK!!! Blegh, ik ging bijna over mijn nek. Ik kan tegen heel veel, poep, pies, kots, geen probleem, maar dit vond ik zo vies. Ze had gelukkig niet het huisje kapot gebeten, maar de slak was wel uit het huisje. Het arme beest was ook echt in shock, haha. En Liv maar lachen… vies kind 😉

 Dat is wel zo’n beetje wat er bij ons gaande is. Niet veel bijzonders en gewoon zijn gangetje, maar het werkt. We hebben zin in uitstapjes en lekker lente weer, maar ja, wie niet 😉 Voor alsnog lijkt het weerbericht nu beter te worden, dus fingers crossed!