De onthulling: jongen of meisje...

... (tromgeroffel) een meisje! Dennis en ik zijn vorige week ouders geworden van een prachtige dochter. We hebben haar Zoë Alice genoemd met als roepnaam Zoë.
Zoë betekent leven en Alice betekent nobel en vriendelijk. Als dat geen mooie betekenis is, weet ik het ook niet meer.
Vorige week donderdag veranderde ons leven voorgoed. We zullen nu altijd ouders zijn en dat is een heel verantwoordelijke taak. Aan de ene kant moeten we nog wennen aan zo'n klein hummeltje en aan een nieuw ritme. Aan de andere kant kan ik mijn leven niet meer zonder haar voorstellen.
Zoals alle nieuwbakken ouders vinden we ons kindje het mooiste kindje op aarde. Bij haar geboorte woog ze 2880 gram en was ze ongeveer 50 cm lang. Ze is maar een klein ding: ze verzoop in haar eerste pakje. Maar ik twijfel er niet aan dat ze snel zal gaan groeien.

De bevalling was goed verlopen. Ik zal niet liegen: het is één van de zwaarste dingen die ik ooit heb moeten doen, maar het was een keurige bevalling. Gelukkig konden we thuis blijven, zoals Dennis en ik dat graag wilde. Op het moment dat Dennis Zoë mocht aanpakken en bij mij mocht neerleggen had ik geen woorden meer. Ik voelde me geweldig opgelucht, zowel omdat de pijn voorbij was en omdat Zoë duidelijk leefde. Ik was heel gelukkig en eigenlijk een emotioneel wrak. Ook ik ben er goed vanaf gekomen: niet ingescheurd en niet ingeknipt en dat scheelt heel veel met het herstellen.

De eerste nacht zijn Dennis en ik een beetje kwijt. Ik weet nog dat Dennis de eerste luier heeft verschoond en dat ik daar heel hard om moest lachen: poep als trekdrop en op het moment dat hij de luier af heeft, begon ze weer te poepen. Maar verder kan ik me die nacht niet echt herinneren.
Op vrijdag kwam de kraamverzorgster, een schat van een meid. Op dat moment moesten we beginnen met leren: verschonen, aankleden, wassen, badderen, vasthouden en ga zo maar door.
Zoë is een makkelijk kindje. Ze huilt zeker niet de hele dag en nacht door. Sterker nog, tot nu toe hebben we elke nacht en paar uur kunnen slapen. Heel fijn ;)
Wat nog wel een uitdaging is, is het voeden. Ze pakt niet goed aan de borst en daar wordt ze heel kwaad van. Ondertussen zijn we een paar dagen verder en er zijn een aantal oplossingen. We werken er in ieder geval aan en ik weet zeker dat het goed komt voor ze 18 is ;)

Voor nu genieten we van onze tijd samen en ook van de uren slaap die we meepakken ;)